Wyniki pomiarów przedstawia się jako funkcję czasu ługowania. Na podstawie przeprowadzonych licznych badań ustalono wykresy wzorcowe, które zawierają zakresy wartości przewodności dla trzech stref: I – strefy o małej zawartości soli, przy której nie należy się spodziewać wykwitów, II – strefy o wzrastającej zawartości soli, III – strefy o bardzo dużej zawartości soli siarczanowych, która obejmuje wyroby o intensywnej skłonności do tworzenia wykwitów i łuszczenia się. Autorzy tej metody zalecają wyrażanie przewodności na wykresach w wartościach logarytmicznych. Pomiaru przewodności dokonuje się w specjalnym pojemniku z wodą cyrkulującą w obiegu zamkniętym; temperatura wody 20°C regulowana jest termostatem z dokładnością ± O,5°C, za pomocą mostka Wesłona. Pośrednio można zbadać wpływ rozpuszczalnych siarczanów na strukturę wyrobów przez oznaczenie wodoodporności lub zmian, jakie zachodzą w czerepie w wyniku okresowego nasycenia wodą i suszenia. Oznaczenie wodoodporności polega na ustaleniu, w jakim stopniu procentowym obniża się wytrzymałość na ściskanie próbek poddanych w ustalonych warunkach działaniu wody. Badane próbki nawilża się wodą i suszy przez 24 godziny w temperaturze 60. . . ; -65°C. Powtarza się tę operację 15 razy. Badanie zmian zachodzących w czerepie pod wpływem rozpuszczalnych siarczanów polega na nasycaniu próbek i suszeniu w temperaturze 105+110°C. Nasycanie i suszenie wykonuje się 10-krotnie, a następnie obserwuje się, czy próbki na powierzchni ulegają łuszczeniu się. Nie ma jednak metod pozwalających szczegółowo określić w warunkach laboratoryjnych, czy zawarte siarczany w surowcu ceramiki budowlanej będą niszczyć strukturę wyrobów, czy też są w ilości nieszkodliwej. Powoduje to bardzo duże trudności przy ustalaniu przydatności surowców ceramiki budowlanej w dokumentowanych złożach dla nowych zakładów. [podobne: listwa przypodłogowa, płytki elewacyjne, deski na podbitkę ]
Powiązane tematy z artykułem: deski na podbitkę listwa przypodłogowa płytki elewacyjne