Nie przewiduje się w tym przypadku krystalizacji soli w postaci wykwitów na powierzchni cegły. W warstwie objętości otwartych porów i kapilar następuje krystalizacja soli w formie hydratów, przy czym objętość soli znacznie zwiększa się, przez co kapilary i pory zostają zatkane, a na ich ścianki działa ciśnienie. 3. Przyjęto, że maksimum intensywności zawilżenia muru ceglanego w naszych warunkach klimatycznych następuje wewnątrz muru, na płaszczyźnie odległej od powierzchni zewnętrznej o lis grubości muru, a zatem można przyjąć, że dla muru o grubości lis cegły za wilżenie wyniesie ok. 2,2 cm. Odpowiada to grubości warstwy , jaką przyjmuje się dla podanych warunków obliczeniowych. Po przyjęciu więc porowatości względnej Pw = 40010 i wymiarów dla cegły pełnej warstwy C = 25OX120X22 mm – można wyliczyć objętość otwartych kapilar i porów. Otrzymany wynik wynosi ok. Vo = 264 cm; 4. Zakłada się, że zwiększenie objętości krystalizuj ących soli jest spowodowane głównie przez proces hydratacji. Zmianę tych objętości można obliczyć z objętości molarnych substratów i produktów reakcji hydratacji, znając ich ciężary właściwe. W powyższy sposób udało się orientacyjnie ustalić zależność pomiędzy procentową zawartością danej soli siarczanowej, a ciśnieniem krystalizacji, jakie może ona wywierać w cegle. Powyższe krzywe przedstawiają graficznie, przy jakiej zawartości MgS04 i Na2S04 struktura cegieł o różnej wytrzymałości mechanicznej może ulegać zniszczeniu. Zależnie od klasy cegły pełnej ustalone teoretycznie wartości graniczne wynoszą dla siarczanu magnezowego od 0,02 do 0,08%, zaś dla siarczanu sodowego od 0,01 do 0,05%. Przy czym uzyskane wyniki dla cegieł o małej wytrzymałości mechanicznej są nieco niższe w stosunku do wyników ustalonych przez różnych autorów na drodze eksperymentalnej. [więcej w: oznaczenia na mapie geodezyjnej, m3 na m2, zagospodarowanie skarpy ]
Powiązane tematy z artykułem: m3 na m2 oznaczenia na mapie geodezyjnej zagospodarowanie skarpy